Icy Tower ME

kamil258741

"Icy Tower" to zdecydowanie jedna z tych gier, których nie trzeba nikomu przedstawiać. Od momentu powstania w roku 2001 zebrała mnóstwo wiernych fanów, którzy poprzez swe zaangażowanie sprawiają, iż gra wciąż jest rozwijana i rozbudowywana, wzbogacana o nowe mody i postacie.

Zasada gry jest naprawdę prosta. Wcielamy się w jedną z dostępnych postaci, z których najbardziej znanym i reprezentatywnym jest zdecydowanie Harold i rozpoczynamy wspinaczkę na Lodową Wieżę. Należy po prostu wskakiwać na kolejne platformy, rozmieszczone w taki sposób, by gracz miał okazję wykazać się jak najlepszym refleksem i zręcznością. Celem gry wcale nie jest dotarcie na szczyt wieży, bowiem nikt nie wie, czy wieża w ogóle szczyt posiada. W "Icy Tower" chodzi tylko o to, by dotrzeć jak najdalej oraz zdobyć jak najwięcej punktów. W czym przeszkadzać będzie wydatnie system gry, czyli plansza coraz szybciej przesuwająca się do góry. Jeśli nasz zawodnik nie będzie nadążał gra się kończy.

Gdy zagłębimy się w opcje widać kilka ciekawych możliwości. Swoją drogą ciekawe, dlaczego producent ukrył je właśnie tutaj - według mnie pytania dotyczące stylu gry oraz wyboru postaci powinny pojawić się natychmiast po wyborze opcji "nowa gra".

Pod pojęciem "styl gry" kryje się po prostu środowisko graficzne. "Icy Tower" - jak sama nazwa wskazuje, toczy się w Lodowej Wieży. W związku z tym środowisko "klasyczne" to właśnie znane z podstawowej wersji na PC obrazy lodowych platform, w miarę posuwania się do góry coraz bardziej śliskich. Wersja "nowoczesna" z kolei to dość swobodna w wyglądzie nowoczesność właśnie, platformy zbudowane z metalu, otoczenie przypominające wnętrze drapacza chmur będącego akurat w trakcie budowy. Dobrze, że są dwa środowiska graficzne, jest to zawsze pewien wybór.

W wyżej wymienionych stylach kryje się pewien dodatek, prawdziwa ciekawostka. Otóż w każdym z nich mamy inny zestaw postaci do wyboru - nie dotyczy to oczywiście Harolda, który jest dostępny w obu. Także decydując się na grę klasyczną można zagrać Disco Dave'em czy Kimm Kalamity, natomiast wybierając nowoczesność zagramy Amandą Activity i Jamesem Jones.

Gra posiada dwa poziomy trudności. Wypada ostrzec wszystkich, iż poziom Easy nie nadaje się do gry - bowiem rozgrywka nie przedstawia sobą po prostu żadnej wartości. Platformy ułożone są praktycznie jedna nad drugą, można więc zapomnieć o wykonywaniu karkołomnych ewolucji, po prostu skaczemy w górę tak długo, aż ekran będzie przesuwał się zbyt szybko.

Każdy, kto choć raz zagrał w "Icy Tower" zdaje sobie sprawę, iż gra prócz możliwości chwalenia się, do którego piętra doszliśmy oferuje coś ponadto. Istnieje w niej niezwykle prosty w budowie, lecz mimo to doskonale przemyślany i bardzo grywalny system combosów. Jeśli jednak ktoś nie wie, o czym mowa, tłumaczę: nasz zawodnik przesuwając się na boki potrafi nabrać dodatkowej mocy, dzięki której wyskakuje w górę ze znacznie większą siłą. Opanowanie tej sztuki nie jest trudne, choć na komórce rzecz jasna sprawa wygląda nieco inaczej, niż przy komputerze. Ale to tylko kwestia przyzwyczajenia się do nowego sterowania. Ale żeby móc rozpędzić postać, zdecydowanie przydają się położone po przeciwnych stronach planszy platformy. Taki układ po prostu ułatwia zrobienie wielkiego skoku, który - po treningu - gracz będzie potrafił przekształcić w kolejny wielki sus. I to właśnie są combosy, które rzecz jasna dodatkowo przekładają się na punkty. Zatem tryb Hard wydaje się być tak naprawdę prawdziwym modelem gry, tym właściwym, gdzie rzeczywiście rozgrywka ma sens. Tu bowiem znajdziemy platformy rozrzucone po całej planszy, tutaj też gra się po prostu wygodniej, gdyż stale się coś dzieje, nie można się ani na chwilę zapomnieć, co w trybie Easy zdarza się nader często.

Samo sterowanie to bardzo klasyczne, a dzięki temu praktyczne rozwiązanie. Poruszamy się na lewo/prawo, plus skok. Jednakże pod klawiszami 1 i 3 kryje się skok w bok, dzięki któremu właśnie mamy szansę na stosowanie tych wspaniałych, wielkich susów w miarę prosty sposób.

Warto dodać, iż "Icy Tower ME" zapamiętuje uzyskane wyniki. Dzięki temu można w opcjach ustawić sobie piętro, z którego zamierzamy rozpocząć grę. Na koniec oczywiście mamy zapis punktowy, dotyczący osobno najlepszego wyniku w punktach, osiągniętych piętrach i combosach. Niestety nie dopatrzyłem się możliwości uploadu wyników na serwer. Jest natomiast znana z ostatnich wersji na komputery opcja obejrzenia powtórki z gry, z nawet zapisania jej w pamięci. W menu wówczas pojawia się dodatkowa opcja, gdzie w każdej chwili można wywołać prezentację i udowodnić wszystkim kumplom, że nie kłamaliśmy, rzeczywiście zrobiliśmy combo na ponad pięćdziesiąt pięter.

Gra nie posiada trybu multiplayer - ale nie jest to wada, bowiem taki tryb nie jest konieczny. Po ukończonej grze gracz się podpisuje trzema literami, zatem wystarczy dać telefon znajomemu i tylko przypomnieć, by po wszystkim zmienił podpis. Grafika w grze nie odstaje od tej znanej z ekranu monitora, jest przejrzysta i wyraźna. Twórcy gry na szczęście zadbali o to, by ekran przesuwał się bez spowolnień, zatem przez cały czas trwania rozgrywki mamy absolutnie pełną kontrolę nad wszystkim, co dzieje się na wyświetlaczu. Nieco gorzej jest z dźwiękiem - owszem, nie jest zły, muzyczki zarówno w menu jak i w grze są przyzwoite, lecz akurat w mojej wersji zbyt głośne, co naprawdę przeszkadzało w zabawie. Oczywiście możliwości samodzielnego ustawienia głośności brak.

"Icy Tower" to jedna z tych gier, które nie pozostawią nikogo obojętnym. Wszyscy, którzy nie przepadają za rozgrywką zręcznościową trzymać się będą z daleka, podobnie jak w przypadku starszego brata z komputera. Jednakże każdy, kto właśnie w zręcznościówkach widzi największą radość, a w dodatku ma zacięcie rywalizacji długo nie usunie tej pozycji z telefonu, wspinając się na wyżyny Lodowej Wieży i własnych umiejętności manualnych. Jedno tylko jest niejasne - gra na komputery jest darmowa, dlaczego na komórki nie?

Screny:

ziomek

Ładna recenzja

ziomek

To nie twoje !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!